Post Category → Media

Vrouwen aan de macht in financieel-economische berichtgeving

Deze maand is een keerpunt in de geschiedenis van de financiële en economische berichtgeving. Nu Emma Tucker de functie opneemt van hoofdredacteur van The Wall Street Journal, worden de drie grootste en meest invloedrijke financieel-economische publicaties ter wereld, The Wall Street Journal, de Financial Times en The Economist, geleid door vrouwen.

Samen staan ze voor een betalende oplage van 5.6 miljoen (wellicht nog overwegend mannen), waarvan 3.8 miljoen digitale abonnees.

De Britse Emma Tucker (1966) begon haar loopbaan bij de Financial Times in 1990. (Ergens begin jaren 1990 had ik een lang interview met haar tijdens een reportagetrip in Londen over post-Thatcher Groot-Brittannië.) Van 1994 tot 2000 was ze vanuit Brussel Europacorrespondent voor de FT. Van 2007 tot 2022 werkte ze in verschillende leidinggevende posities voor The Times.

De Brits-Libanese Roula Khalaf (1965) startte haar journalistenloopbaan bij het Amerikaanse magazine Forbes en begon in 1995 als correspondent buitenland bij de Financial Times, waar ze eerst opklom tot adjunct van toenmalig hoofdredacteur Lionel Barber en dan, in januari 2020, tot hoofdredacteur.
In een interview met de Engelstalige Spiegel vertelt ze dat op de redactie van de FT twee bots zorgen voor evenwicht in de berichtgeving:

The “Janet” bot alerts us when the number of women pictured on the website falls below a defined minimum. And the “She Said, He Said” bot tracks how many women we quote in our texts.

De Britse Zanny Minton Beddoes (1967) leidt The Economist sinds 2015. Zij begon haar loopbaan als adviseur van de Poolse minister van Financiën in 1992 en werkte twee jaar voor het IMF. In 1994 begon ze voor The Economist te werken als journalist.

Heather McGregor, provoost en vice-directeur van de Heriot-Watt University in Dubai, vraagt zich in een artikel in The Conversation af wat het effect zal zijn van dit vrouwelijk journalistiek leiderschap op de zakenwereld. Zij voorspelt dat “women leading the most respected financial commentary in the world can’t fail to help other women in this regard.”

McGregor signaleert ook nog dat de Britse watergroep Severn Trent met de aanstelling van Helen Miles als Chief Financial Officer vanaf april 2023 het eerste grote beursgenoteerde FTSE100 bedrijf wordt met een volledig vrouwelijk topteam (CEO, CFO en voorzitter).

Neil Young, Heart of Gold?

Eindelijk heeft ook iemand geluisterd naar die podcasts van Joe Rogan.

Neil Young en Joni Mitchell verlieten Spotify omdat ze niet op hetzelfde platform wilden staan als Rogan, die volgens hen onwetenschappelijke informatie verspreidde over Covid-vaccins.

De Standaard columnist Tom Naegels heeft dus (samen met zowat elf miljoen anderen) geluisterd naar een podcast van Rogan.

Het was vooral oervervelend. Maar Naegels vindt dat Young en Mitchell ongelijk hebben. Want “Rogan is geen zotte complotdenker, hij is de klassieke mannelijke brulboei die graag tegendraads doet. Als je hem cancelt, dan mag je het halve internet opkuisen.”

De Amerikaanse economist en blogger Tyler Cowen heeft ook moeite met de portretering van Neil Young als intellectuele held in deze affaire.

Cowen herinnert er ons aan dat Neil Young heel graag wetenschappelijke misinformatie verspreidde over genetisch gemodificeerd voedsel (GMO’s). In een van zijn songs noemt hij GMO’s vergif. In 2016 beweerde hij in de Late Show dat ze verschrikkelijke ziektes verspreiden.

Vraagt Cowen zich af: “It is hard not to wonder to what degree anti-biotech sentiments like these, ironically, might have fed the current skepticism of Covid vaccines.”

En hij merkt fijntjes op dat Neil Young wel nog op YouTube staat, waar ook speeches van Hitler te vinden zijn.