Armoedebeleid: meer ambitie dan kennis

Er is in Nederland geen gebrek aan goede bedoelingen. Er zijn politieke ambities: om voor 2030 de armoede in het algemeen en voor kinderen terug te dringen. Er gaan miljarden in om. Maar welke oplossingen werken nou echt? Daar weten we heel weinig over.

Dat zegt onderzoeker Anna Custers in een interview met Christiaan Pelgrim in NRC.

Anna Custers is niet de eerste de beste. Zij haalde diploma’s aan de universiteit van Oxford en de London School of Economics. Ze werkte in Indië en Parijs voor het Jameel Poverty Action Lab, opgericht door Nobelprijswinnaars Abhijit Banerjee en Esther Duflo, en voor de Wereldbank in onder meer Afghanistan, Pakistan en Nigeria.

Vorig jaar besliste ze terug te keren naar Nederland, om er lector Armoede Interventies te worden aan de Hogeschool van Amsterdam. Het interview in NRC is ter gelegenheid van haar lectorale rede aan de Hogeschool: Armoede in een rijk land. De moeite waard om helemaal te lezen.

“We weten meer over wat werkt in armoedebestrijding in Indië dan in Nederland,” verklaart ze haar motivatie om in Nederland onderzoek te doen naar effectiviteit van armoedebestrijding.

Volgens Eurostat en het Nederlandse instituut voor statistiek CBS leefde 17 procent van de Nederlandse bevolking in 2019 met een risico op armoede of sociale uitsluiting. De armoededrempel wordt hier, zoals in de meeste armoedestatistieken, relatief gedefinieerd: gezinnen die met minder dan 60 procent van het mediaaninkomen in een bepaald land moeten rondkomen. Sociale uitsluiting doet zich voor wanneer leden van een gezin weinig of geen betaalde werkgelegenheid hebben of kampen met ernstige financiële problemen. In België is dat risico op armoede of sociale uitsluiting 20.3 procent; het EU-gemiddelde ligt op 22.4 procent.

Volgens EU-SILC Statbel (op basis van een survey) bedraagt het percentage mensen onder de armoededrempel in 2020 in Nederland 13 procent en in België 14 procent; in Vlaanderen is dat 9 procent.

Armoedebestrijding in rijke landen lijkt niet meteen een kwestie van meer geld. In de lectorale rede maakt Custers een spectaculaire vergelijking:

In het sociaal domein [in Nederland; gedefinieerd als de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), Jeugdwet en Participatiewet] gaat jaarlijks met gemak 20 miljard euro om. Een significant deel daarvan gaat (indirect) naar armoedebestrijding. Ter vergelijking, de Wereldbank investeerde in 2021 66.5 miljard dollar in ontwikkelingslanden over de hele wereld. Nederland investeert bijna een derde daarvan in zichzelf wat betreft het sociaal domein.

Zegt ze in het interview:

We hebben 27 verschillende vormen van inkomensondersteuning. Daar komt de burger niet uit. … In Nederland houdt kennisinstituut Movisie [het Nederlands kennisinstituut voor een samenhangende aanpak van sociale vraagstukken] een lijst van effectieve maatregelen in het sociaal domein bij. Maar van die 95 maatregelen zijn er slechts vijftien echt bewezen.

Een deel van de oplossing ligt volgens Custers, in navolging van wat haar leermeester Esther Duflo deed voor ontwikkelingsbeleid in arme landen, in het aannemen van een loodgietersmentaliteit: Wat werkt, en vooral, hoe werkt het?


Onze regelgevende staat: een greep van drie weken

Het nieuws over de publicatie van het Vlaams subsidieregister komt toevallig en wonderwel op het einde van een periode van een kleine drie weken waarin ik, als experiment, krantenkoppen heb verzameld over (niet enkel Vlaamse) regelgeving, ideeën over (meer) regelgeving, subsidies en voorstellen voor nieuwe subsidies.

Het lijstje krantenkoppen staat in de tabel hieronder. Geannoteerd met korte verduidelijkingen en commentaren waar dat nuttig was.

Het idee voor het experiment werd waarschijnlijk ingegeven vanuit een onbewuste frustratie dat er niet zoiets als een (Vlaams) subsidieregister bestond. Het is een zeer onvolledige en hoofdzakelijk kwalitatieve poging om een beetje gevoel te krijgen van de regel- en subsidiedrang van onze overheden en van de dynamieken die daarbij spelen.

De berichtgeving over de publicatie van het Vlaamse subsidieregister werd overigens al meteen op corrigerende commentaren onthaald. “Zeggen we niet beter “sociale investeringen” dan “subsidies”?” En “Het frame van subsidieslurpen wordt nog eens uit de kast gehaald. Of hoe De Standaard een bepaald discours versterkt. Waar is het frame ‘maatschappelijke investeringen in de levenskwaliteit van de Vlaming met een uitgesproken economische return’?”

Het is niet altijd duidelijk welk beeld over de taak van de overheid achter deze commentaren schuilt. Maar een ietwat achterdochtige interpretatie (die zeker toepasbaar is op sommige van deze commentaren) is deze: De overheid weet (of beslist) wat “goed” is voor de mensen; daaruit leidt ze beleidsdoelstellingen af; op basis daarvan vaardigt ze regels uit en subsidieert ze.

Mijn motivatie voor het kleine experiment kwam er ook uit onvrede met deze manier van denken, alleszins met de achterdochtige interpretatie ervan. Als het lijstje van amper drie weken iets aantoont, dan is het dat er een subsidie- en regelgevingdynamiek bestaat die redelijk onstuitbaar is. We besteden daar te weinig aandacht aan. En ergens dreigen we zicht en kritische zin te verliezen op wat een liberale en democratische overheid is en zou moeten doen.

Concreet:

  • Een liberale democratische overheid is neutraal. Ze is er niet om doelen te stellen, maar om individuën te helpen hun eigen doelen te bereiken. Het is ontstellend hoe vaak deze eenvoudige regel, die deel zou moeten uitmaken van ons collectief politiek bewustzijn, in discussies vergeten wordt
  • We hebben een te abstracte en daarom ook te welwillende visie op “de overheid”. Het is niet “de overheid” die beslist over regelgeving of subsidies. Uit de willekeurige greep krantenkoppen en de verhalen erachter blijkt: het zijn mensen, ces gens qui nous gouvernent, slimme en minder slimme, rechtschapen en minder rechtschapen, sterke en zwakke
  • Daarbij aansluitend: een van de belangrijkste functies van representatieve democratische instellingen zou moeten zijn om de voordelen in toom te houden die naar de georganiseerden vloeien, in plaats van naar het grote publiek, dat structureel in het nadeel is als het gaat om de verdediging van hun belangen
  • Wie door het lijstje gaat, zal weinig individuele voorstellen of maatregelen vinden waar we echt tegen zijn. Maar dat is niet het punt. Het punt is, eenvoudigweg: oneindige behoeften, beperkte middelen. Voor elke bijkomende subsidie of regel zou er minstens een moeten sneuvelen. Ja, er moeten regels zijn, en subsidies. De moeilijke vraag is: hoeveel
  • In de beoordeling van subsidies en regelgeving is efficiëntie een zwaar ondergeapprecieerd en -benut criterium

Dat efficiëntiecriterium wijst meteen naar de volgende stap na de publicatie van het subsidieregister. Voor elke bestaande of nieuwe subsidie en elke bestaande of nieuwe regelgeving zou er een kostenbatenanalyse moeten komen. Kostenbatenanalyse is een instrument dat door de jaren voldoende verfijnd is geraakt om de job te doen: oordelen of subsidies en regels voldoen aan de criteria hierboven.

De titel die de Canadese filosoof Jospeh Heath meegeeft aan het hoofdstuk over kostenbatenanalyse in zijn recent boek The Machinery of Government. Public Administration and the Liberal State zegt het helemaal: Cost-Benefit Analysis as an Expression of Liberal Neutrality. In het hoofdstuk geeft Heath een definitief overzicht van de onmisbare rol van kostenbatenanalyse in overheidsbeleid. Hij overloopt en countert ook de kritieken die de methode al gekregen heeft.

Met kostenbatenanalyse, zegt Heath, stelt de overheid de fundamentele vraag: Wat zouden mensen onder elkaar zelf hebben afgesproken, mocht er geen marktfalen geweest zijn dat overheidsingrijpen met subsidies of regels noodzakelijk maakte?

De discussie over herverdeling of ongelijkheid, die te vaak discussies over subsidies of regels komt vertroebelen, staat daar in eerste instantie los van. Het is pas in tweede instantie, na de uitkomst van de kostenbatenanalyse, dat we kunnen beslissen of de eventuele verliezers van een bepaalde maatregel of subsidie kunnen of moeten worden gecompenseerd door de winnaars, of door de overheid.

De reden waarom efficiëntie weer primauteit moet krijgen, is eenvoudig. Met inefficiëntie verliest iedereen (lose-lose); met ongelijkheid is er toch tenminste een partij die wint (win-lose). Inefficiëntie ondergraaft dus in ergere mate het draagvlak voor overheidsbeleid. We zien het gebeuren, maar wenden onze ogen en aandacht af, vaak onder het mom van goeddoenerij.

Voor de zekerheid nog eens: de discussie over herverdeling en ongelijkheid moet er komen, maar het is een aparte discussie, die na de kostenbatenanalyse komt.

Efficiëntie en effectiviteit zijn te vaak weeskinderen in het (progressieve) politieke denken. Het resultaat is dat we ons stilaan hebben laten bedwelmen door een besparingsretoriek. Het feit dat een overheid en individuele politici gebruik maken van en gehoor vinden met die retoriek, is het beste bewijs dat we de instrumenten en de attitude missen om informatie te verzamelen en effectiviteit te beoordelen van concrete beleidsmaatregelen.

Een subsidieregister en kostenbatenanalyse zijn de tools om die beoordelingen te maken.

Naar het lijstje dan.

De krantenkoppen zijn verzameld tussen 6 februari en 22 februari. Ze komen hoofdzakelijk uit De Standaard en De Tijd. Er zit ook een zeldzame tweet tussen. Ze staan min of meer chronologisch, 6 februari bovenaan. Ik denk dat de lijst van dertig bestaande of aangekondigde subsidies of regels – natuurlijk onvolledig en er zitten ook dubbels tussen – min of meer representatief is voor het tempo en de dynamiek van regels en subsidies doorheen het jaar.

Uit de lijst blijkt:

  • Het Vlaams subsidieregister zou moeten worden aangevuld door een Belgisch én een Europees register
  • Het subsidieregister zou moeten worden aangevuld met een regelgevingregister. Regelgeving heeft vaak een belangrijker budgetaire en efficiëntie-impact dan subsidies, is zeker zo onderhevig aan regulatory capture (de nefaste invloed van lobbygroepen), en de totstandkoming ervan is vaak nog veel minder transparant dan rechtstreekse subsidies
  • Wel wat krantenkoppen zondigen tegen een van de basisprincipes die mijn leermeester Lode Bostoen destijds meegaf aan de journalisten van De Standaard en Het Nieuwsblad: geen titels met “wil”; als we daarmee beginnen staat de krant vol met politici die iets willen
  • Elk van deze maatregelen zal geld kosten of kost al geld, al is het voor de organisatie ervan
  • Tegenover die kosten wordt zelden nog maar een zweem van kostenbatenanalyse voorgesteld, noch voor bestaande subsidies of regels, noch voor geplande
KrantenkopUitleg, commentaar
Vivaldi bereikt akkoord over make-over van uw energiefactuur
Wie gaat met de winst op appels en peren lopen? Vlaams minister van Omgeving, Zuhal Demir (N-VA), de fruitboeren en de Boerenbond pleiten voor een eerlijkere verdeling van de winstmarge, zonder dat de eindconsument in de winkel meer hoeft te betalen.
Onze fruitboeren moeten vandaag hun fruit verkopen aan prijzen die hun kosten niet dekken. Zo kan het niet verder! (Jo Brouns – Twitter) Enkel met een snelle bekrachtiging van het Strategisch Plan geven we onze fruitboeren het broodnodige perspectief in de evolutie naar een duurzaam landbouwmodel.
De federale regering moet snel overgaan tot actie en regulering binnen de agrovoedingsketen. (Zuhal Demir – Twitter)
‘Overheid overschat de energiewinst die massaal isoleren oplevert’
Onbetaalde verkeersboete gaat straks van loon af
Meer steun voor geadopteerden en al wie zoekt naar herkomstMinister Crevits geeft het Afstammingscentrum meer middelen.
Diependaele bepleit wapens voor mobiele belastinginspecteurs
CD&V heeft onderwijsplan klaar: ‘Strijden tegen afvinkcultuur’– Meer extralegale voordelen (zoals fietsleasing) voor leraars
– Introduceer oefenscholen
– Scholen ontzorgen: brugfiguren structureel maken
Voortaan overal in Vlaanderen asbestophaling aan huisWie nog met asbest zit, kan dat thuis laten ophalen door de gemeente. Vlaamse subsidies houden de kostprijs laag.
Vlaanderen gooide Wallonië uit cruciale database voor vrachtvervoerUit onvrede over onbetaalde rekeningen maakte Vlaanderen een database voor gevaarlijke wegtransporten ontoegankelijk voor Wallonië. Waalse vrachtwagenchauffeurs konden daardoor meer dan een maand lang een cruciale vergunning niet vernieuwen.
Calimero of kosmopoliet? (Opinie Ive Marx)Een van onze ­studieprogramma’s dreigde de drempelwaarde van 18,33 procent Engelstalige opleidingsonderdelen te overschrijden. … De Vlaamse taalreglementering bezorgt ons aan de universiteit slapeloze nachten.
Gent dreigt ermee honderden leegstaande huizen tijdelijk zelf te verhuren
Antwoord EU op groene subsidies van Biden krijgt vorm‘Het beschikbare geld en de bestaande financiële instrumenten kunnen gemobiliseerd worden voor snelle en gerichte steun in strategische sectoren’, staat er in de slotconclusies. Volgens de Commissie gaat het zeker om minstens 250 miljard euro.
Big oil betaalde miljarden aan overwinstbelastingen
Wijn wordt alcohol voor industrieDe Franse regering trekt 160 miljoen euro uit om wijnoverschotten om te zetten in alcohol voor de industrie. … Het geld, dat voor de helft uit Europa komt, is bestemd voor de distillatie van 2,5 miljoen hectoliter wijnoverschotten.
Vivaldi akkoord over veelbesproken subsidies krantenbedelingDe federale regering is het vrijdag eens geraakt over een jaarlijkse subsidie van 125 miljoen euro om tussen 2024 en 2027 de kranten te bedelen. … Ook vzw’s, vakbonden en andere organisaties kunnen aan goedkopere tarieven hun magazines opsturen naar de leden.
Overheid geeft amper inzage in miljardenorders
PS wil werkgevers beboeten als ze te weinig 60-plussers in dienst nemen
Gezocht: bedrijven met geloofwaardig klimaatplanDe talloze klimaatdoelen en -ambities van grote bedrijven zijn ‘niet geloofwaardig’, blijkt uit nieuwe doorlichtingen. Ngo’s pleiten voor strengere wetgeving om greenwashing te vermijden.
35 miljard euro voor gezondheid, maar amper controle Zorgverstrekkers en ziekenfondsen verdelen vandaag 35 miljard, terwijl de politiek maar vanop de zijlijn wat kan proberen bij te sturen. De sociale partners hebben onnoemelijk veel macht, maar het overleg blokkeert. Er is geen visie.
Hoe Ineos de grootste Vlaamse waarborg ooit kreeg De waarborg van een half miljard voor Ineos tast de limiet van de slagkracht van Gigarant af
Subsidiekraan voor laadpalen e-trucks gaat openVlaams minister van Mobiliteit, Lydia Peeters (Open VLD), stelt 5 miljoen euro beschikbaar voor bedrijven die laadpalen voor vrachtwagens willen installeren.
Vlaams inburgeringsexamen wordt strenger
Experts: ‘Burgerbevraging van 2 miljoen over staatshervorming niet representatief’
Overheidssteun voor fossiele brandstoffen was nog nooit zo grootOm de consumenten te beschermen hebben overheden vorig jaar wereldwijd zo’n 1.000 miljard dollar aan subsidies voor fossiele brandstoffen uitgegeven.
Metro 3, alles loopt zoals voorzien De nieuwe metrolijn tussen Vorst en Evere kost veel meer dan geraamd, zal veel later klaar zijn dan gepland en zal de mobiliteits­problemen in het Brussels Gewest niet oplossen. Chris Kesteloot is niet verbaasd.
De kosten van Metro 3 worden nu op 2,65 miljard euro geraamd, meer dan de helft van de jaarinkomsten van het gewest in 2021.
Maar het staat nu al vast dat het project uiteindelijk meer dan 3 miljard euro zal kosten.
De opening van de nieuwe ­metrolijn was oorspronkelijk gepland voor 2018, nu is dat voor 2032, maar het is realistischer om de inhuldiging in de jaren 2040 te verwachten.
Sociale woningbouw krijgt maar derde van budget op
Gewezen Waalse minister Serge Kubla krijgt twee jaar voorwaardelijk voor omkoping en witwassenCommentaar: It’s a feature, not a bug
17,8 miljard euro Vlaamse subsidies Subsidieregister

Do no harm?

In de vacatures voor freelancers die de Vlaamse Overheid via Connecting Expertise verspreidt, staat sinds kort bij sommige vacatures volgende “belangrijke mededeling”:

Deze opdracht wordt (deels) gefinancierd met middelen die afkomstig zijn uit de Faciliteit voor Herstel en Veerkracht (FHV) van de Europese Unie.
Om de financiering ervan te verzekeren, dient het beginsel “geen ernstige afbreuk doen aan” (ofwel “do no significant harm” (DNSH)) in acht genomen te worden.
Door het indienen van een offerte verbindt de inschrijver zich ertoe om bij de uitvoering van de opdracht op geen enkele wijze ernstige afbreuk te doen aan de volgende zes milieudoelstellingen: 1) de mitigatie van de klimaatverandering; 2) de adaptatie aan de klimaatverandering; 3) het water en marine leven (inclusief grondwater); 4) de circulaire economie; 5) preventie en controle van vervuiling en 6) biodiversiteit en ecosystemen.

In sommige verduidelijkende teksten over de maatregel wordt gesproken over een “groene eed”

Men ziet wel de algemene logica van zo’n maatregel. Als de EU met het herstelprogramma NextGenerationEU een budget van 724 miljard euro besteedt voor leningen en subsidies ter ondersteuning van groene en digitale hervormingen en investeringen van EU-landen, dan mag ze vragen dat de projecten die gefinancierd worden “proper” zijn.

Maar toch:

  • Hoe gaan de Vlaamse overheid, alle andere Europese overheden, en dan nog eens de EU zelf, het correct naleven van deze groene eed controleren en eventueel sanctioneren? Ik vond daar niet meteen iets over. Maar je krijgt hoofdpijn als je denkt aan de procedures en het papierwerk die nodig zouden kunnen zijn om de maatregel strikt te doen naleven. Zowel bij de overheid zelf als bij de contracterende bedrijven. En als we hem niet strikt doen naleven, wat is er dan de zin van?
  • Zoals ik het lees, zou de maatregel kunnen betekenen dat je als bedrijf of freelancer moet kunnen aantonen dat je bij het uitvoeren van de opdracht “niet teveel” CO2 uitstoot (er volgde meteen een rel met een aantal Oost-Europese staten die vonden dat gas niet onder do no harm mocht vallen), of “geen ernstige” schade toebrengt aan de biodiversiteit, of met gerecyleerd papier hebt gewerkt. Maar hoe toon je zoiets aan? Het enige eerlijke antwoord lijkt me te zijn: “Ik zou het bij God niet weten. Hier zijn al mijn aankoopfacturen en mijn logboek van wat ik gedaan heb, uur per uur. Zoek het uit.”

Onze regelgevende staat is op hol geslagen.