De Leuvense econoom André Decoster onderzoekt economische dreunen in België van 1846 tot 2020. Conclusies: 1) de inzinking die we nu meemaken, is inderdaad ongezien voor deze generatie 2) dat gebeurt weliswaar op een, vanuit historisch perspectief, hoog welvaartsniveau. Maar dat maakt het absolute welvaartsverlies natuurlijk des te groter. Paul De Grauwe tweet dat hij de optimistische voorspelling voor 2021 uit de grafiek zou laten. “Het kan maar het kan ook niet”.
While we are on the topic of diverting funding, surely we would all agree that the NSF funding for the social sciences all should — for at least two years — be diverted to biomedical research? I wonder how many economists are willing to tweet that policy recommendation.
Tyler Cowen, Marginal Revolution
The economist and historian Richard Easterlin has argued convincingly that, when we try to match the onset of economic growth with the improvements in health, the timing is wrong … The improvement of public health required action by public authorities, which required political agitation and consent and could not have been accomplished through the market alone, although rising incomes certainly made it easier to fund often costly sanitary projects.
Angus Deaton (2013). The Great Escape. Health, wealth and the origins of inequality, p 93
Social distance en social distancing hebben niet altijd de positieve connotatie gehad die ze zeer recent hebben gekregen, toont Lily Scherlis aan in A Social History of Social Distancing.
In de 19de eeuw werd social distance gebruikt als eufemisme, door de Britten voor klasse en door de Amerikanen voor ras.
In 1924 ontwierp de Amerikaanse socioloog Emory Bogardus (en hier) de Social Distance Scale. Die schaal, die vandaag nog gebruikt wordt, meet vooroordelen tegenover bepaalde groepen of rassen door respondenten te vragen naar de meest intieme relatie die ze zouden aanvaarden met iemand van een bepaalde groep:
Vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw werd social distance ook gebruikt in de psychiatrie, de antropologie en de biologie, telkens met diverse doeleinden.
Scherlis vond het vroegste gebruik in de huidige betekenis in 2004 , door het Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC), dat nu zwaar onder vuur ligt, in een artikel over SARS.
Overigens vind ik physical distancing een geschiktere term.
We gaan binnenkort massaal testen en dan tracen.
Ik blijf nog altijd met onbeantwoorde vragen zitten.
Meer dan waarschijnlijk – hopelijk – hebben de experten die dit aan het organiseren zijn antwoorden op de meeste van die vragen. Maar de logistiek van Test & Trace is al een gigantische uitdaging. Ik zie eerlijk gezegd niet hoe we de logistiek van Isolate kunnen organiseren.
The economic doctrine of normal profit, vaguely apprehended by everyone, is a necessary condition for the justification of capitalism. The businessman is only tolerable so long as his gains can be held to bear some relation to what, roughly and in some sense, his activities have contributed to society.
John Maynard Keynes (1923). A Tract on Monetary Reform.
Many policy prescriptions are themselves no more than metaphors. Both the centralizers and the privatizers frequently advocate over-simplified, idealized institutions – paradoxically, almost ‘institution-free’ institutions. An assertion that regulation is necessary tells us nothing about the way a central authority should be constituted, what authority it should have, how the limits on its authority should be maintained, how it will obtain information, or how its agents will be selected, motivated to do their work, and have their performances monitored and rewarded or sanctioned. An assertion that private property rights are necessary tells us nothing about how that bundle of rights is to be defined, how the various attributes of the goods involved will be measured, who will pay the costs of excluding non-owners from access, how conflicts over rights will be adjudicated…
Elinor Ostrom (1990). Governing the Commons: The Evolution of Institutions for Collective Action, p 22
Melissa Dell van Harvard University wint dit jaar de John Bates Clark Medal. De American Economic Association reikt de John Bates Clark Medal, die vaak de Baby Nobelprijs wordt genoemd, elk jaar uit aan wie zij de meest invloedrijke economist jonger dan 40 jaar vindt. The Economist noemde haar in 2018 al een van de top acht jonge economisten van het decennium.
Melissa Dell onderzoekt hoe economische ontwikkeling kan worden verklaard door historische instellingen (institutions). Ze heeft ook onderzoek gedaan in het domein van klimaateconomie.
Uit de aankondiging van de American Economic Association:
A central question in history, political economy and economic development is the role that institutions play in the development of different societies. Through her pioneering careful and creative data collection and empirical work, Melissa Dell has advanced our understanding of the role state and other institutions play in the daily lives of and economic outcomes of ordinary people. In doing so she has also given a new energy and direction to the entire field of political economy and development.
In Trafficking Networks and the Mexican Drug War (American Economic Review, 2015), onderzocht Dell de invloed van de Mexicaanse drugoorlog op lokale ontwikkeling.
In haar meest recent gepubliceerde artikel, The Development Effects of the Extractive Colonial Economy: The Dutch Cultivation System in Java (The Review of Economic Studies, 2020, samen met Benjamin Olken), onderzoekt ze de langetermijneffecten van de Nederlandse suikerproductie in Java in de 19de eeuw. Ze komt tot de bevinding dat gebieden in de buurt van de 19de eeuwse suikerfabrieken in Java vandaag meer geindustrialiseerd zijn, betere infrastructuur en onderwijs hebben en rijker zijn dan andere gebieden waar geen suikerproductie plaatsvond.
Het is zeer bemoedigend dat de John Bates Clark Medal naar een economisch historicus gaat.
Technically, our globalised economic model performs well. It produces a lot of wealth. But it doesn’t need the majority of the population to function. It has no real need for the manual workers, labourers and even small-business owners outside of the big cities. Paris creates enough wealth for the whole of France, and London does the same in Britain. But you cannot build a society around this.
Christophe Guilluy, ‘The gilets jaunes are unstoppable’ (2019)
Ik heb noch de tijd noch de expertise om alles wat dezer dagen over Corona online wordt gepubliceerd te lezen, laat staan te cureren, laat staan te beoordelen, maar:
Enstige vragen: Hoe verloopt de informatiescanning, -filtering en -doorstroming vanuit die internationale gemeenschap naar onze Belgische epidemiologen? Is er een team dat zich daar full time mee bezighoudt? Hoe groot is dat team? Welk soort mensen zit daarin? Hoe slim zijn zij? Welke tools gebruiken zij? Hoe verloopt de filtering en de doorstroming naar mensen die beslissingen moeten nemen? Hoe ontvankelijk zijn onze epidemiologen voor niet-“wetenschappelijke” inzichten of van inzichten die van niet-epidemiologen komen?
Ik zou dit echt heel graag willen weten. Uit interesse voor hoe informatiecuratie georganiseerd wordt in een situatie waarin er extreme informatie overload is en extreme tijdsdruk. En om mij ietwat geruster te voelen dan als ik er fingers crossed op zou betrouwen dat onze epidemiologen het altijd “juist” hebben.
Heel binnenkort, hopelijk nu al, kunnen dezelfde vragen gesteld worden over economische informatie over de re-entry. Mijn inschatting is dat economisten het moeilijker zullen hebben dan epidemiologen om ontvankelijk te zijn voor potentieel waardevolle ideeën die van niet-economisten (wat is dat?) komen.