Vrijdagse gevarieerde links

  • Heel grondige analyse van hoe de VS de Coronacrisis fout aanpakten.
  • Interactieve wereldkaart met data van de wereldvoedsel en -landbouworganisatie FAO.
  • Rangschikking van meest invloedrijke Europese parlementsleden (MEP) op het vlak van Digital Policy. Kleine lidstaten zoals Malta en Estland en Letland boksen ver boven hun gewicht. Belgische MEP’s staan op de 21ste plaats.
  • Het verhaal van de opgang en teloorgang van de ringtone-industrie. Ringtones werden “uitgevonden” in 1998. Tegen 2020 2002 was 30 procent van alle SMS-verkeer bedoeld voor het downloaden van ringtones. Nadat de grote muziekmaatschappijen op de kar sprongen, groeide de industrie naar een piek van 1.1 miljard dollar in 2007. Muziekmaatschappij BMI realiseerde op een gegeven ogenblik de helft van haar omzet in ringtones. En dan ging het steil bergaf tot ongeveer zero. Ringtones zijn vandaag industriële archeologie, maar ze hebben het grote publiek voor het eerst doen kennismaken met digitale aankopen van digitale dingen. Ze zijn de voorloper van de hedendaagse App Stores.
  • De New York Times realiseerde het voorbije kwartaal voor het eerst meer omzet in digitaal dan in print. Een historisch keerpunt. In Q2 realiseerde de nyt 185.5 miljoen dollar in digitale abonnementen en advertenties, tegenover 175.4 miljoen dollar in papier. De krant won 669,000 nieuwe digitale abonnees bij in het kwartaal, tot 6.5 miljoen abonnees. Tegen 2025 wil de nyt 10 miljoen digitale abonnees hebben.

Dinsdag quote

But what, then, is the significance of Economic Science? (It provides) no norms which are binding in practice. It is incapable of deciding as between the desirability of different ends. It is fundamentally distinct from Ethics. Wherein, then, its unquestionable significance consist? Surely it consists in just this, that, when we are faced with a choice between ultimates, it enables us to choose with full awareness of the implications of what we are choosing. Faced with the problem of deciding between this and that, we are not entitled to look to Economics for the ultimate decision. There is nothing in Economics which relieves us of the obligation to choose.

Lionel Robbins (1935). An Essay on the Nature and Significance of Economic Science

Jeff Bezos over Big Tech

In zijn openingsgetuigenis voor de hoorzitting voor het Amerikaanse Congress schetste Amazon-topman Jeff Bezos in het kort de geschiedenis van zijn bedrijf, die ook zijn persoonlijke geschiedenis is.

Naast Amazon getuigden ook Apple, Google en Facebook op 29 juli voor het Congress. Big Tech ligt, ook in de VS, onder vuur omdat ze te groot, te machtig en te monopolistisch zou geworden zijn.

Bezos speelde met zijn getuigenis op emoties en, hoe kan het anders, vaderlandsliefde, en dat was wellicht een slimme aanpak.

My mom, Jackie, had me when she was a 17-year-old high school student in Albuquerque, New Mexico. Being pregnant in high school was not popular in Albuquerque in 1964. It was difficult for her.

Forward naar 1994. Bezos is dertig en staat op het punt staat een goedbetaalde job in de financiële sector op te geven om Amazon op te starten:

The initial start-up capital for Amazon.com came primarily from my parents, who invested a large fraction of their life savings in something they didn’t understand. They weren’t making a bet on Amazon or the concept of a bookstore on the internet. They were making a bet on their son. I told them that I thought there was a 70% chance they would lose their investment, and they did it anyway. It took more than 50 meetings for me to raise $1 million from investors, and over the course of all those meetings, the most common question was, “What’s the internet?”

Forward naar vandaag:

At Amazon, customer obsession has made us what we are, and allowed us to do ever greater things. I know what Amazon could do when we were 10 people. I know what we could do when we were 1,000 people, and when we were 10,000 people. And I know what we can do today when we’re nearly a million [eigenlijk: 840,000]. I love garage entrepreneurs — I was one. But, just like the world needs small companies, it also needs large ones. There are things small companies simply can’t do. I don’t care how good an entrepreneur you are, you’re not going to build an all-fiber Boeing 787 in your garage.

Hier is de volledige getuigenis.

Natuurlijk is het over de top Amerikaans. “The rest of the world would love even the tiniest sip of the elixir we have here in the US,” zegt Bezos in zijn getuigenis. Zurige commentaar in The Guardian van de Canadese tech-journalist en activist Tim Bray: “Um, I don’t think so.” Um, ik denk het wel.

Als er al een strijd moet zijn tegen Big Tech, zal die niet enkel gewonnen of verloren worden in het Amerikaanse Congress of voor het Europese Hof van Justitie. Het zou wel eens kunnen dat de publieke opinie in deze hachelijke tijden vindt dat er andere prioriteiten zijn. Bezos verwees in zijn getuigenis naar onderzoek van Georgetown en New York University waaruit bleek dat Amazon in de VS het tweede meest vertrouwde merk was, na het leger (bij de Democraten zelfs vóór het leger; bij de Conservatieven na het leger en de politie).

Een recente Axios Harris Poll leert dat, sinds het begin van de Corona-crisis, het vertrouwen van Amerikaanse consumenten in de medische beroepen met 47 procent gestegen is, in de retail en voedingswinkels met 35 procent en in technologie met 28 procent. Het vertrouwen in mediabedrijven en socialemediabedrijven is wel gedaald.

Voor Tyler Cowen is de strijd over. De critici van Big Tech hebben hun moment gemist en het debat zou beter geheroriënteerd worden:

I am going to “call” that the “war against Big Tech” essentially is over, and that the critics have failed. The new debate will be about ensuring universal access to various internet services (which will involve further regulation of some kind), not splitting up the major companies or eliminating their basic functions.

Schooltelevisie

Nu het denbkbaar wordt dat scholen in september niet volledig zullen kunnen openen, is het tijd dat we denken aan creatieve oplossingen om aanvullend afstandsonderwijs te organiseren.
Voorstel (via zus Ann, die al jarenlang in televisie werkt): laat ons de goede oude schooltelevisie van stal halen, en op een hedendaagse leest schoeien.

  • Moet lukken voor de meeste vakken in lagere school en secundaire school
  • Niet enkel uitgestelde web-tv, maar echte real-time televisie op vaste uren voor vaste vakken, zodat kinderen en ouders kunnen rekenen op regelmaat
  • Een lesprogramma zou een combinatie zijn van gemonteerde “ex-cathedra” + een getuigenis van iemand uit de praktijk over het lesprobleem + documentaire beelden + interactie (live quizes tijdens de uitzending, waarin leerlingen zich kunnen meten met elkaar) en opdrachten met deadline na de uitzending, op te volgen door de eigen leraar

Next steps:

  • Princiepsbeslissing en budget. Dat zou geen probleem mogen zijn. Onderzoekers van de World Bank berekenden dat elk kind in het huidige cohort van kinderen op de lagere en secundaire school bij een verlies van 0.6 jaar scholing door Corona een inkomensverlies van 16,000 dollar over zijn levensloop zou kunnen lijden. Voor de 915,000 kinderen uit Vlaamse lagere en secundaire scholen betekent dat dus een maatschappelijke kost van 14.6 miljard dollar (12.4 miljard euro). Met een heel kleine fractie daarvan kan een heel degelijk schooltelevisieprogramma worden gemaakt, dat ook in de jaren na Corona nog dienstig zal zijn.
  • Een overkoepelend project management, research teams, redacties en opnameploegen samenstellen
  • Formats uitwerken
  • Opname- en montagestudios regelen
  • Een strenge selectieproef organiseren voor tv-leraren en -docenten, waarin we de best of the brightest combinatie zoeken van pedagogische vaardigheid, vakkenis, en tv-persoonlijkheid. Naarmate uit de selectieproef kandidaten gekozen worden, beginnen zij deel uit te maken van de redacties
  • Draaien

Dinsdag quote

How selfish soever man may be supposed, there are evidently some principles in his nature, which interest him in the fortune of others, and render their happiness necessary to him, though he derives nothing from it except the pleasure of seeing it.

Adam Smith (1759). The Theory of Moral Sentiments, Part 1, chapter1

Zaterdag quote

We have become accustomed to the idea that a natural system like the human body or an ecosystem regulates itself. To explain the regulation, we look for feedback loops rather than a central planning and directing body. But somehow our intuitions about self-regulation do not carry over to the artificial systems of human society. (Thus)…the…disbelief always expressed by (my) architecture students (about)…medieval cities as marvelously patterned systems that had mostly just “grown” in response to myriads of individual decisions. To my students a pattern implied a planner… The idea that a city could acquire its pattern as “naturally” as a snowflake was foreign to them.

Herbert Simon (1981). The Sciences of the Artificial, p 33

Kapitalisme: Is het einde nabij?

Is het einde nabij voor het kapitalisme? Sinds het begin van het kapitalisme, te beginnen met Marx himself, tiert er rond die vraag een welige bestsellercultuur. Ook wie vandaag het einde van het kapitalisme voorspelt, bevindt zich in illuster gezelschap.

We weten vandaag dat alle doemvoorspellers ongelijk hebben gekregen. Tot nader order? Of is het “This time is different” argument, dat zowat elke doemvoorspeller al gebruikt heeft, deze keer overtuigender?

De komende weken bespreek ik enkele +/- recente toevoegingen aan het genre.

  • How Will Capitalism End? (2016), van de Duitse socioloog Wolfgang Streeck . Een horrostory over wat Streeck “The Beast” noemt.
  • Foretelling the End of Capitalism. Intellectual Misadventures since Karl Marx (2020), van Franscesco Boldizzoni, economisch historicus en professor politieke wetenschappen. Hij traceert de intellectuele geschiedenis van doemvoorspellingen van Marx en Mill tot heden.
  • The Future of Capitalism (2018), van Paul Collier, professor Economie aan Oxford University en voormalig Director of the Research Department van de World Bank. Hij verwerpt de oplossingen van demagogen en populisten en stelt pragmatische pistes voor. “Capitalism needs to be managed, not defeated.“
  • Deaths of Despair and the Future of Capitalism (2020) van Anne Case en Nobelprijswinnaar Angus Deaton. Een exclusief Amerikaanse insteek, maar met interessante lessen over wat er fout en te herstellen is aan kapitalisme in het algemeen.
  • Addendum, hoe kon ik hem vergeten: Capitalism, Alone. The Future of a System that Rules the World (2019), van Branko Milanovic.
  • Mischien ook nog: Capitalism 4.0: The Birth of a New Economy in the Aftermath of Crisis? (2010), van de Britse economische journalist Anatole Kaletsky. Maar daar wil ik eerst nog checken of het in de voorbije jaren verouderd is, en hoe.

Spoiler alert: op het einde van de reeks zal ik waarschijnlijk de vraag of het einde nabij is, niet kunnen beantwoorden.

Ook low-tech afstandsonderwijs is effectief

Onderzoekers van de World Bank berekenden dat het huidige cohort van kinderen op de lagere en secundaire school bij een verlies van 0.6 jaar scholing door Corona een inkomensverlies van 16,000 dollar over hun levensloop zouden kunnen lijden. Voor alle kinderen ter wereld betekent dat een inkomensverlies van 10 biljoen dollar.

Onderzoekers van het Centre for the Study of African Economies van Oxford University deden in Botswana (!) een randomized controlled trial waarbij ze lagereschoolkinderen uit 4,500 families met low-tech middelen hielpen tijdens de lockdown, van maart tot mei.

Een groep kreeg over het “cijferprobleem van de week” sms-berichtjes, een andere groep telefonische bijstand van 15-20 minuten, een derde groep zowel sms als telefoon, en een controlegroep niets.

De groep die zowel sms-berichten kreeg als telefonische bijstand verminderde haar “ongecijferdheid” (innumeracy) met 52 procent, die met enkel sms-berichten met 34 procent. De onderzoekers schatten dat leerlingen een standaardafwijking kunnen winnen op het vlak van leren voor een kost van 13 tot 50 dollar per leerling.

Er ligt een historisch kans om meer in te zetten op online onderwijs + een-op-een coaching en veel minder op alles wat daartussen ligt.

Donderdagse gevarieerde links

  • Leuke oefening van Patrick Collison @patrickc: grafiek met gemiddelde leeftijd bij overlijden van mensen die een Wikipedia-artikel hebben, van het jaar 1000 tot nu. Als partieel antwoord op de vraag: hebben goede levensomstandigheden (verondersteld overgerepresenteerd bij mensen met Wikipedia-artikels) een invloed op de levensverwachting?
  • ‘s Werelds geld, waarden en markten in vierkantjes van 100 miljard dollar, via Nico Haemhouts.
  • Is het mogelijk voor iedereen om een “goed leven” te leiden en tegelijk de limieten van de planeet te respecteren? Volgens dit onderzoek niet. Er bestaat geen enkel land ter wereld dat tegelijk haar burgers een lang, gezond en gelukkig leven kan bezorgen én dat kan doen op een duurzame manier.
    “Goed leven” werd gemeten aan de hand van elf minimumdrempels, van inkomen en werkgelegenheid tot gezond-levensverwachting en democratische kwaliteit. Om iedereen op aarde dat goed leven te garanderen binnen de limieten van de duurzaamheid, zou het niveau van de basisgrondstoffen om basisnoden te lenigen moeten worden verminderd met een factor twee tot zes.
    Met interessante grafieken, waarmee je onder meer land per land kan vergelijken.
  • Tyler Cowen heeft een contraire keuze voor het land dat de beste respons heeft op de Coronacrisis: “Critics of Brexit like to say that it will leave the UK as a small country of minor import. In the meantime, the Brits are on track to save the world.”
  • Het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) publiceerde een bijzonder helder overzicht van de Epidemiologische situatie COVID-19 in Nederland.
    Tabel 8: Mogelijke settings van besmetting vanaf 4 mei en jongste twee weken. Thuissituatie en “Overige familie” steken erboven uit.
    Is er voor België ook ergens zo’n overzicht te vinden?

Dinsdag quote – All time classic

But man has almost constant occasion for the help of his brethren, and it is in vain for him to expect it from their benevolence only. … It is not from the benevolence of the butcher, the brewer, or the baker, that we expect our dinner, but from their regard to their own interest. We address ourselves, not to their humanity but to their self-love, and never talk to them of our own necessities but of their advantages.

Adam Smith (1776). The Wealth of Nations, p 26-27

Daniel Defoe en de Palatijnse vluchtelingen

Vluchtelingenverhaal uit de 18de eeuw, met een merkwaardige rol voor Daniel Defoe en interessante parallellen met vandaag. Via de Britse economische historicus Anton Howes.

In 1709 arriveerden 14,000 vluchtelingen uit het Paltsgraafschap aan de Rijn in Londen. Ze waren op de vlucht voor religieuze vervolgingen door de Fransen. De Poor Palatines, zoals ze snel werden genoemd in Engeland, zorgden meteen voor een debat. Heel wat stemmen pleitten ervoor hen door te sluizen naar Ierland of de Amerikaanse kolonies. Amerika was trouwens de ultieme bestemming waar de meeste Palatijnen zelf naartoe wilden. In Engeland waren ze dus transitmigranten.

De meeste vluchtelingen waren arm en ongeschoold en veel Engelsen vreesden dat ze werk zouden afnemen en de lonen zouden verlagen van de lokale bevolking.

Daniel Defoe, die tien jaar later Robinson Crusoe zou schrijven, had een ambitieuzer idee. Hij stelde voor een nieuwe stad of nederzetting te bouwen in Lyndhurst, in het New Forest bij Southampton. Een charter city avant la lettre.

De Engelsen hadden volgens Defoe niets te vrezen van de vluchtelingen, integendeel. Hun motieven waren zuiver; ze zouden Engeland rijker maken in plaats van armer.

From these distresses they look abroad for an asylum, a place of rest, a land where liberty is established, and property secured; where what their industry has gained the government will permit them to enjoy; where they may reap what they sow, and eat what they earn — where they may call their souls their own, and may not starve in the midst of plenty. — And this they have been told, is to be obtained in England, above all the nations of the earth. — And to this end they fly hither — this is the true, genuine and only design of their coming.

Daniel Defoe (1709). A Brief History of the Poor Palatine Refugees

Defoe had zijn plan helemaal uitgetekend. Twintig Palatijnse families zouden een gebied van 16 vierkante kilometer kunnen ontginnen, waarop ze de eerste twintig jaar geen belastingen zouden moeten betalen. Ze zouden een startkapitaal krijgen, en andere vluchtelingen als werknemers in dienst kunnen nemen.

Zijn basis economisch inzicht, waarvan hij in Robinson Crusoe ook blijk zou geven, vatte hij samen in de boutade:

The more people, the more trade; the more trade, the more money; the more money, the more strength; and the more strength, the greater a nation.

Het is een inzicht dat niet zou misstaan in veel hedendaagse debatten over vluchtelingen.

Defoes plan haalde het niet. De vluchtelingen kwamen eerst terecht in kampen in Blackheath en Camberwell en werden later verspreid over onder meer Ierland en Amerika. In 1710 zette Engeland 3,000 Palatijnen op tien schepen naar New York.

Andrew Sullivan gaat weer bloggen

Andrew Sullivan schrijft zijn afscheidscolumn in New York Magazine en kondigt aan dat hij zijn blog The Dish weer opstart. Dit is belangrijk nieuws in opiniërend en intellectueel Amerika.

Sullivan is geboren in Groot-Brittannië maar woont in de VS sinds 1984. Sullivan is een conservatief, maar een redelijk atypische. Hij is rooms-katholiek, was een van de eerste journalisten die uit de kast kwam als homo, ijvert voor het homo-huwelijk, is voor een kordate milieu-aanpak, is een hevig tegenstander van Trump, steunde Obama en zegt in november voor Biden te zullen stemmen.

Tyler Cowen noemde hem in 2015, na zorgvuldige overweging, de meest invloedrijke publieke intellectueel van de jongste twintig jaar in de VS.

Sullivan vertrekt (moet vertrekken) bij New York Magazine omdat hij er zich als opiniërend conservatief niet langer gewenst voelt.

What has happened, I think, is relatively simple: A critical mass of the staff and management at New York Magazine and Vox Media no longer want to associate with me, and, in a time of ever tightening budgets, I’m a luxury item they don’t want to afford. And that’s entirely their prerogative. They seem to believe, and this is increasingly the orthodoxy in mainstream media, that any writer not actively committed to critical theory in questions of race, gender, sexual orientation, and gender identity is actively, physically harming co-workers merely by existing in the same virtual space. Actually attacking, and even mocking, critical theory’s ideas and methods, as I have done continually in this space, is therefore out of sync with the values of Vox Media. That, to the best of my understanding, is why I’m out of here.

Zijn beslissing om zijn destijds heel populare blog The Dish (toen: The Daily Dish) weer op te starten is opmerkelijk. Sullivan belijdt daarmee zijn geloof in blogs als een eigen medium, die in deze woelige en soms oppressieve opinietijden een lacune vullen.

In 2008, zeven jaar voor hij wegens oververmoeidheid zijn blog stopzette, publiceerde hij de schitterende belijdenis Why I Blog. Ik heb het stuk zelf aan enkele generaties studenten journalistiek meegegeven als aanbevolen of verplichte literatuur.

In zijn afscheidsstuk in New York magazine schrijft hij nu:

If the mainstream media will not host a diversity of opinion, or puts the “moral clarity” of some self-appointed saints before the goal of objectivity in reporting, if it treats writers as mere avatars for their race and gender or gender identity, rather than as unique individuals whose identity is largely irrelevant, then the nonmainstream needs to pick up the slack.

Since I closed down the Dish, my bloggy website, five years ago, after 15 years of daily blogging, I have not missed the insane work hours that all but broke my health. But here’s what I do truly and deeply miss: writing freely without being in a defensive crouch; airing tough, smart dissent and engaging with readers in a substantive way that avoids Twitter madness; a truly free intellectual space where anything, yes anything, can be debated without personal abuse or questioning of motives; and where readers can force me to change my mind (or not) by sheer logic or personal testimony.

I miss a readership that truly was eclectic — left, liberal, centrist, right, reactionary — and that loved to be challenged by me and by each other. I miss just the sheer fun that used to be a part of being a hack before all these dreadfully earnest, humor-free puritans took over the press.
I’ll still probably piss you off, on a regular basis … And I hope to find readers who are fine with being pissed off — if it prompts them to reevaluate ideas.

Het hele artikel is zeer lezenswaardig, omdat het een van de beste inkijken biedt in het huidige media- en intellectuele klimaat in de VS en, mutatis mutandis, in Europa, België, Vlaanderen.

Hier is de inschrijfknop voor zijn blog. De abonnementsformule staat default op betalend, maar toegang is voorlopig gratis.

Vrijdagse gevarieerde links

  • Experimenteel onderzoek van de Gentse professor Arbeidseconomie Stijn Baert e.a. over het effect van studentenjobs op CV’s. Elk soort studentenjob geeft recruiters positieve signalen over onder meer werkattitude, zin voor verantwoordelijkheid, motivatie en maturiteit. Enkel studentenjobs die in lijn liggen met de studie van de kandidaat zijn een positief signaal voor human capital en trainability.
  • Slide uit een presentatie van de Amerikaanse ontwikkelingseconoom William Easterly. Overschrijvingen van migranten naar hun thuisland worden belangrijker dan ontwikkelingshulp.
aid vs remittances