Met een behoorlijke portie schroom: enkele economisten-bedenkingen, achtergrondideeën en links bij de Oekraïne-crisis. Eerste postje van drie, of vier.
Deze eerste post, over Poetins “economie”, gaat niet in eerste instantie over de Russische economie of over de Oekraïnse economie. De Russische economie is vele malen kleiner dan de macht die Poetin claimt op het wereldtoneel. Zij is meer dan waarschijnlijk ook geen bepalende factor in Poetins calculus. De Oekraïnse economie is vandaag 20 procent (!) armer dan in 1990.
Het gaat wel over veronderstellingen die we kunnen maken over de kosten-baten redenering die Poetin en zijn entoerage misschien gevolgd hebben.
Aan de kostenkant zijn er vaste kosten, in harde roebels, maar vooral in termen van mogelijk gezichtsverlies en verlies aan binnenlandse macht. Dat die kosten “vast” zijn, betekent dat Poetin ze sowieso moet betalen, wat hij ook doet of niet doet in de crisis.
De redenering zou dan kunnen zijn dat hij best het maximale haalt uit die vaste kosten, door ze te spreiden over meer militaire of andere acties. De volgende vraag wordt dan natuurlijk wat de variabele kosten zijn, die wel toenemen met meer acties. Hoe langer de acties duren, hoe belangrijker die variabele kosten worden.
Een andere manier om Poetins mogelijke kosten-baten analyse in te schatten, is dat Moskou misschien de afweging gemaakt heeft tussen de kosten (en baten) van een escalatie nu, tegenover de kosten van nu geen actie te ondernemen. Oekraïne was stap voor stap zijn militaire capaciteiten aan het uitbouwen. Hoe langer Moskou zou gewacht hebben met militaire actie, hoe duurder die zou zijn geworden.
Die redenering komt uit een analyse, in januari van dit jaar, door Rob Lee, Senior Fellow van het Eurasia Programma van het Amerikaanse Foreign Policy Research, via conflictspecialist en professor aan de Harris School of Public Policy van de University of Chicago Chris Blattman.
Blattman, die in april van dit jaar een boek publiceert dat relevanter zal zijn dan hij had durven hopen, Why We Fight: The Roots of War and the Paths to Peace, heeft op zijn blog nog wel meer goede analyses.
Volgende post: Geopolitiek: criteria voor goede geopolitici en zelftest.
Pingback: Zeven criteria voor goede geopolitieke experts, zelftest; en Lavrov - Reluctant Economist