- Bijzonder amusant interview, in de reeks Conversations with Tyler, van economist Tyler Cowen met Alexander The Grate (geen typo, maar een woordspeling op “rooster”), een dakloze (zelf preferereert hij de term NFA, No Fixed Address) in Washington DC. Over de dagelijkse economie van de daklozengemeenschap, zeg maar.
- Lucy Kellaway was al meer dan twintig jaar een van de ster- (en een van mijn favoriete) columnisten van de Financial Times toen ze op haar 56ste, na de schok en de burnout bij de dood van haar vader, besloot haar job bij de FT op te zeggen om wiskundelerares te worden (later switchte ze naar economie), en Now Teach op te richten, een organisatie die mensen van in de vijftig aanmoedigt hetzelfde te doen. In The Guardian publiceert ze een extract uit haar boek dat haar ervaringen beschrijft: Re-educated: How I Changed My Job, My Home, My Husband and My Hair. Ze kon het schrijven niet laten, blijkbaar. Het boek komt deze maand uit. Vakantielectuur voor wie tegen een burnout aanloopt?
- De autoindustrie is met een jaarlijkse productie van 73 miljoen personen- en bedrijfswagens en met een geïnstalleerd park van 1.3 miljard wagens een van de grootste industrieën ter wereld.
Autoindustrie-analist en expert over de toekomst van mobiliteit Horace Dediu merkt op:
De marktwaarde van Tesla (623 miljard dollar) bedraagt nu ongeveer het dubbele van die van alle andere automakers samen. Tesla heeft daarmee in de voorbije jaren de waarde van de autoindustrie verdubbeld. Dat moet volgens Dediu één (of een combinatie van) volgende dingen betekenen: binnenkort zijn er twee keer zoveel auto’s; auto’s worden twee keer zo duur; auto’s maken wordt twee keer zo winstgevend; alle concurrenten van Tesla zijn waardeloos. - Wat is de waarde van online ratings? Kunnen ze het succes van een film, een boek, of een restaurant voorspellen?
Onderzoekers Matthew Rocklage van de University of Massachusetts Boston en Derek Rucker van Northwestern University stelden vast (vrij toegankelijke versie) dat 80 tot 100 procent van ratings positief zijn. Wat heb je daar dan aan?
Ze onderzochten ratings en verkoop van 2,400 films, 1.6 miljoen boeken, 1,000 restaurants, en merkvolgers na tweets over twee jaar Super Bowl reclames. Ze stelden vast dat (overwegend) positieve ratings op zich niet veel voorspellende waarde hebben voor het succes van een film, boek of restaurant. Dan onderzochten ze met behulp van computerlinguistiek de emotionaliteit van de reviews. Die maatstaf bleek wel te werken: emotionelere reviews voorspelden meer succes.
Mijn bedenkingen: als ik observeer hoe jonge mensen reviews gebruiken, merk ik dat ze vaak op de eerste plaats afgaan op het aantal reviews. Computerlinguistiek is een domein van de toekomst.